Een Grieks mysterie

Ons FleX-ray Lab herbergt een uniek röntgenapparaat dat 3D-scans maakt van de meest uiteenlopende voorwerpen. Hierdoor worden details onthuld die bij normale scans verborgen blijven. In deze serie tonen we voorbeelden van wat er in het lab gebeurt. Deel 2: meer dan een woordenboek.

Publicatiedatum
17 augustus 2023

Historische voorwerpen wil je liever niet beschadigen, en dan is het een uitkomst als je over een scanner beschikt waarmee je dwars door allerlei materiaal heen kunt kijken. Dat bracht restaurateur Benita Jansma op het idee om het CWI te vragen of een bijna 450 jaar oud woordenboek van het Regionaal Archief Alkmaar de röntgenscanner van het FleX-ray Lab in mocht.

Het Griekse woordenboek – uit 1580 om precies te zijn – is rond 1600 ingebonden. “Er zijn toen perkamenten strookjes gebruikt om de band te verstevigen, met name in de rug”, vertelt Jansma’s collega Lisette Blokker, coördinator team dienstverlening van het Archief. Die strookjes zijn gemaakt van versneden oude boeken die toch niet meer gebruikt werden. “Dat gebeurde in de 17e eeuw heel veel”, legt Blokker uit. “Voor het verstevigen van nieuwe banden werden vaak katholieke boeken versneden die na de Reformatie afgeschreven waren.”

Zeldzaam

Wat de vondst bijzonder maakt, is dat de gebruikte strookjes zeldzaam zijn. Daarom wilde het archief graag weten wat er nog aan leesbare tekst op de strookjes staat. Dat kan belangrijke aanwijzingen opleveren over de ouderdom en de herkomst van het versneden boek. Maar de perkamenten strookjes zaten vastgelijmd aan de rug van het boekblok, en een aantal andere fungeerden als kim. Blokker: “Nadat Benita de banden loshaalde van het boekblok – wat vrij gemakkelijk ging omdat ze deels al waren losgeraakt – konden we de buitenkant van de strookjes goed lezen.” De binnenzijde bleef echter onleesbaar, want daarmee zaten ze nog vastgelijmd aan de rug van het boek.

“Het liefst wilden we het boekblok heel houden, en de strookjes vast laten zitten. Maar de vondst was zo bijzonder dat we het ook belangrijk vonden dat beide zijden van het gebruikte perkament gelezen werden.” Met die vraag kwam Jansma bij het CWI terecht: kunnen jullie de tekst aan de binnenkant van de lijmstrookjes zichtbaar maken?

Het woordenboek in de CT-scanner

Schaduwen en strepen

CWI-onderzoeker Francien Bossema van de Computational Imaging groep vertelt dat dit geen simpele opdracht was: “We waren alleen geïnteresseerd in de rug, maar als je het hele boek in de scanner zet, scan je automatisch ook door de rest van het boek heen. Daardoor was er heel veel materiaal: alleen al tussen de rug en de zijde waar het boek opengaat, zat twintig centimeter dik papier. De röntgenstraling kwam er moeilijk doorheen. Daarom hebben we uiteindelijk besloten om het boek open te zetten en daarmee de hoeveelheid materiaal loodrecht op de rug te verminderen."

Maar dat bleek niet het enige probleem. Omdat het materiaal oneffen was, lag er veel inkt ‘achter’ de strookjes; namelijk de inkt van alle letters op de bladzijden van het boek die op elkaar lagen. Bossema legt uit: “Een CT-scan snijdt als het ware het object digitaal in plakjes. Om tekst te kunnen lezen, moet de tekst precies in een van die plakjes liggen. Dat maakt een gebobbelde pagina heel moeilijk leesbaar: de bobbels komen allemaal in verschillende plakjes terecht. Bovendien bevatte de inkt uit de andere bladzijden metalen. De hoge dichtheid daarvan zorgt ervoor dat er een soort schaduw ontstaat, waardoor we niet goed kunnen zien wat erachter ligt. Op een CT-scan zorgt dit vaak voor strepen die de interpretatie belemmeren.”

Scanbeeld van het woordenboek
Röntgenfoto van de rug van het woordenboek

Toch losgehaald

“Uiteindelijk lukte het niet om de verschillende lagen zó te scheiden dat de achterzijde van de strookjes leesbaar werd”, zegt Blokker. “In ieder geval hebben we alles geprobeerd om het boek intact te houden.”

Hoewel het niet lukte om de verborgen tekst door middel van scans tevoorschijn te halen, zijn de Alkmaarse onderzoekers blij dat ze het bij CWI mochten proberen. Uiteindelijk besloten ze de strookjes toch los te halen. Daardoor lukte het onder andere om de ouderdom van het versneden boek te bepalen – het bleek veel ouder te zijn dan het Griekse woordenboek. Een artikel hierover is inmiddels geaccepteerd door een wetenschappelijk tijdschrift.

Contact

Ben je geïnteresseerd in ons onderzoek, het FleX-ray Lab, of wil je met ons samenwerken? CWI's Computational Imaging groep kan je alles over het Lab vertellen. Neem contact op via seewhatsinside@cwi.nl

Het scannen van het woordenboek